Rembrandt Frerichs: historisch? eigentijds? tijdloos!

CONCERTRECENSIE. Rembrandt Frerichs Trio tijdens het Geelvinck Fortepiano Festival, Posthoornkerk Amsterdam, 11 oktober 2014

Het Geelvinck Fortepiano Festival dat door het Museum Geelvinck wordt georganiseerd haalt met een reeks concerten (van 9-25 oktober) de stofrager over een historisch muziekinstrument dat in een klassieke setting weliswaar leeft (Ronald Brautigam, Kristian Bezuidenhout), maar toch vooral in het depot dreigt te verstoffen of als pronkstuk in een museum belandt.

Deze dag werd met een goed gevuld programma, dat iets weg had van een marathon, getoast op de toekomst van dit historische instrument.Daarin speelde het Rembrandt Frerichs Trio een opvallende rol. The Contemporary Fortepiano heette hun aandeel. Niks historisch of authentiek verantwoord.

Volgens Frerichs is het niet in de eerste plaats de traditie maar de klank van het instrument waar je voor buigt: “We waren al een tijd bezig met muziek uit het Midden-Oosten en toen kwam percussionist Vinsent Planjer met het idee om de fortepiano in te zetten. De klank van dit instrument lijkt wat op die van de santur of kanun. Vandaar!” Dat het trio nu ook Bach speelt en klassieke muziek gebruikt als basis voor improvisatie lijkt daarmee slechts één van de mogelijkheden van het instrument.

Richard Egarr
Voordat het trio het podium betreedt, speelt Richard Egarr sonates van Dussek en Haydn en staart een drumset je gevaarlijk aan. Je denkt nog: als dat straks maar goed gaat in combinatie met de gracieuze fortepiano. Maar dat is het aardige: eenmaal de liefde verklaard aan de fortepiano zullen de anderen zich moeten schikken.

En dat doen ze gewillig. Planjer heeft lappen over de drumvellen gelegd en kan met z’n zorgvuldig gekozen drumarsenaal alle subtiliteiten en nuances hoorbaar maken. De veelzijdige Tony Overwater doet een stap terug in de tijd met het bespelen van een fraaie voorloper van de contrabas: de violone.

Het resultaat is een hoorbare fascinatie voor de (samen)klank. De fortepiano lijkt te verleiden tot klankexperimenten en vindingrijkheid. Het trio verwondert met klankrijkdom met al haar subtiliteiten en kleuringen. Stijl en vastomlijnde kaders staan daarbij in de schaduw.

Potpourri
Toch klinkt in die potpourri aan stijlen – filmisch, jazz, klassiek, Oosters – weer een hechte eenheid. Het zal de gezamenlijke missie zijn om trouw te blijven aan jezelf én dienend aan het nieuwe geluid. In die verkenningstocht wordt het publiek ook meegenomen en komt de tijd even stil te staan.

Historisch of eigentijds, het klinkt toch vooral tijdloos.

thecontemporaryfortepiano.com
Gepubliceerd op Jazzenzo