Iets omschrijven kan soms het beste door een metafoor: iets dat complex lijkt wordt gevangen in één beeld. Anne Lamott doet dat met haar omschrijving van het creatieve proces in Bird by Bird: Some Instructions on Writing and Life. Ze vergelijkt het creatieve (schrijf)proces met een Polaroid. Ze vertelt hoe een verhaal zich laat schrijven, net zoals een Polaroid foto zich ontwikkelt terwijl je wacht en toekijkt.
Ze schrijft:
Writing a first draft is very much like watching a Polaroid develop.
[…]
You can’t – and, in fact, you’re not supposed to – know exactly what the picture is going to look like until it has finished developing. First you just point at what has your attention and take the picture.
[…]
Then the film emerges from the camera with a grayish green murkiness that gradually becomes clearer and clearer, and finally you see the husband and wife holding their baby with …
[…]
And at first it all seems very sweet, but then the shadows begin to appear, and then you start to see an animal tragedy, the baboons baring their teeth. And then you see a flash of bright flowers in the bottom left quadrant that you didn’t even know were in the picture when you took it.
[…]
And finally, as the portrait comes into focus, you begin to notice al the props surrounding these people, and you begin to understand how props define us and comfort us, and show us what we value and what we need, and who we think we are.
[…]
You couldn’t have had any way of knowing what this piece of work would look like when you first started. You just knew that there was something about these people that compelled you, and you stayed with that something long enough for it to show you what it was about.
Ik vind deze metafoor mooi omdat het laat zien dat het tijd en aandacht vraagt om te ontdekken wat aan de oppervlakte nog niet zichtbaar is. En ik vind het mooi omdat een Polaroid het idee in zich heeft van spontaniteit, zoals filmregisseur en documentairemaker Wim Wenders het eens omschreef. Hij vertelt hoe het gebruik van Polaroid ooit het startpunt was van zijn creatieve proces en zijn films:
Polaroids were never so exact about the framing. You didn’t really care about that. It was about the immediacy of it. It’s almost a subconscious act, and then it became something real. That makes it such a window into your soul as well.