Er zijn een heel aantal redenen om te schrijven en met schrijven bedoel ik niet meteen het schrijven van een boek of meesterwerk, maar het schrijven als een stukje en onderdeel van je eigen leven. Onlangs las ik Bird by Bird: Some Instructions on Writing and Life van Anne Lamott. Dit informatieve maar vooral ook persoonlijke en betrokken boek hielp mij om de reden(en) waarom ik schrijf nog eens onder de loep te nemen.

Excuus om te focussen
Elizabeth Gilbert beschrijft het in Big Magic: Creative Living beyond Fear treffend:

Give your mind a job to do, or else it will find a job to do, and you might not like the job it invents.

Iedereen verzint hier een andere remedie voor. Voor mij werkt schrijven. Er zijn veel voordelen als je besluit te schrijven, één van de belangrijkste is dat je leert te denken als een schrijver, je gaat alles om je heen zien als materiaal. Een flard op televisie kan een begin zijn van een eigen verhaal, een quote uit een boek triggert je nieuwsgierigheid om iets uit te zoeken. Als je als een schrijver leert denken verandert de wereld om je heen. En dat niet alleen, je hebt ook een excuus om dingen te ondernemen, zoals Anne Lamott schrijft:

One of the gifts of being a writer is that it gives you an excuse to do things, to go places and explore. Another is that writing motivates you to look closely at life, at life as it lurches by and tramps around."

Dat laatste vind ik misschien nog wel het mooiste. Dat schrijven een excuus is om aandachtiger naar het leven te leren kijken.

Leer te houden van het proces
Schrijven is vooral een proces. Een soort van rituele handeling. Elke dag beetje bij beetje, zoals ook Karl Ove Knausgård het proces beschrijft. Misschien is het met de jaren gekomen dat ik het proces meer en meer ben gaan waarderen.

Het is een geleidelijke ontdekking die Anne Lamott mooi omschrijft:


That thing you had to force yourself to do - the actual act of writing - turns out to be the best part. It's like discovering that while you thought you needed the tea ceremony for the caffeine, what you really needed was the tea ceremony. The act of writing turns out to be its own reward.

Het is een overgang van dat stemmetje dat almaar verteld hoe fantastisch het zou zijn als je dat ene zou hebben gedaan naar een volhardende aandacht voor het schrijven zelf. Het is de overgang die Anna Lamott verteld in Bird by Bird (over haar studenten):

And they may even go from wanting to have written something to just wanting to be writing, wanting to be working on something.

Dat schrijven als werkwoord - als iets dat je altijd en overal kunt doen - maakt je een stuk minder eenzaam en geeft mij het gevoel dat het leven meer betekenis krijgt. Het ontdoet me van de loodzware last van die sublieme gedachte. Sommige adviezen geven je lucht en doen je ademen, zoals deze van David Sedaris:

I did nothing but writing in my diary for seven years before I started writing stories. It's sort of how I became a writer, getting back to my diaries and choosing things and thinking: "Oh, this might be of interest!

Verwonder je (met anderen)

Alles wat je aandacht geeft groeit. Je belangstelling neemt toe voor alles waarover je je verwondert. Als je je verwondert over die dingen die echt van betekenis voor jou zijn, dan wordt je ook nog eens productiever. Schrijver Steven Johnson schreef eens:

Curiosity fuels productivity

Dit is alleen niet het hele verhaal, alleen nieuwsgierigheid is niet genoeg, je hebt ook gereedschap nodig om het te kunnen kneden in iets wat van jou is. Daarin ligt voor mij één van de redenen om te schrijven. Schrijven is een vorm van leren, om je gedachten te slijpen en vorm te geven en om je ideeën te communiceren. Die gedachte is ook het hart van het boek Writing to Learn van William Zinsser. Hij citeert Kevin Byrne hierin:

Reading, writing and thinking are all integrated. An idea can have value in itself, but its usefulness diminishes to the extent that you can't articulate it to someone else.

Schrijven is een vorm van denken en articuleren, je kunt beter leren denken door beter te leren schrijven (David McCullough), je leert beter te lezen als je beter te leert te schrijven (Anne Lamott) en door beter te leren schrijven verbeter je jezelf in het nastreven waar je van houdt.

Dat is in ieder geval van waarde voor jezelf én het kan ook van waarde zijn voor anderen, zoals Elizabeth Gilbert zegt:

Merely by pursuing what you love, you may inadvertently end up helping us plenty.

Dus waarom zou je het niet in de eerste plaats voor jezelf doen?