Vanochtend las ik dit citaat van de Amerikaanse dichter J.D. McClatchy:
Love is the quality of attention we pay to things.
Het deed me denken aan een uitspraak van Van Gogh:
Art demands constant observation.
Ik leer van kunstenaars door ze te zien als een soort van onderzoeker of ontdekker – eigenlijk een soort van wetenschapper. Kijken naar hun manier van kijken, hoe ze de wereld om hen heen binnen laten komen in hun leven en kunst.
Een van de kunstenaars die me boeit is Giorgia Lupi. Haar kunst gaat over waar kunst in essentie om gaat en wat Anne Lamott omschrijft in Bird by Bird:
An author makes you notice, makes you pay attention, and this is a great gift.
Kunst gaat over aandacht geven.
Het project Dear Data van Giorgia Lupi en Stefanie Posavec, dat begon als een briefwisseling tussen haar en een vriendin aan de andere kant van de oceaan, is zo transparant dat hun manier van observeren het werk zelf is.
Het werk doet me denken aan wat schrijver Ethan Canin eens verwoorde:
How writing is a process of self-questioning, a method of backing away from what you’re most convinced you know.
Of zoals hij in hetzelfde interview even later toevoegt:
In other words, if you’re writing a piece of fiction, I’d urge you not to try to show anything – instead, try to discover something.
Zelf zegt Giorgia Lupi naar aanleiding van haar project Dear Data hierover:
I became much more aware of my day, of my surroundings, my thoughts, my behaviours, my interactions with others and I also – it may sound a bit naive to say – but I also felt more in the present. Collecting data gives you a kind of meditation, because you’re forced to acknowledge a thought, a word or something in the moment […] You’re reminded to acknowledge it in the present.
Een week lang bijhouden wanneer je iets doet (dit was week 1 waar het kijken op de klok werd bijgehouden):
Waarvan de symbolen in deze legende worden uitgelegd (het waarom en hoe):
Dat resulteerde in deze postkaart(en):
Bron: dear-data.com