Een metafoor die mij leert hoe perfectionisme – de antagonist van creativiteit – werkt is hoe Anne Lamott het omschrijft in Bird by Bird: Some Instructions on Writing and Life. Ze omschrijft een operatie die ze zelf onderging toen ze 21 was. Om de pijn te verzachten kreeg ze na de operatie pijnstillers voorgeschreven. Alleen bleek dat de pijn nog niet over was na de eerste voorgeschreven hoeveelheid. Ze vroeg daarom om een vervolgrecept. De verpleegster liet haar het volgende weten:
She explained that when we have a wound in our body, the nearby muscles cramp around it to protect it from any more violation and from infection, and that I would need to use these muscles if I wanted them to relax again.
Perfectionisme als weerstand tegen pijn. Daarom schreef de verpleegster kauwgom voor als remedie tegen de pijn:
So finally my best friend Pammy went out and bought me some gum, and I began to chew it, with great hostility and skepticism. The first bites caused a ripping sensation in the back of my throat, but within minutes all the pain was gone, permanently.
Het is de weerstand en het onder controle houden van de pijn die de pijn veroorzaakt, zoals Anne Lamott beschrijft:
I think something similar happens with our psychic muscles. They cramp around our wounds – the pain from our childhood, the losses and disappointments of adulthood, the humiliations suffered in both – to keep us from getting hurt in the same place again, to keep foreign substances out. So those wounds never have a chance to heal. Perfectionism is one way our muscles cramp.