Alles is ritme.
Ons hart pompt bloed door ons lichaam. We ademen. Praten. Lopen. Alles is ritme.
Je zegt dat je niet in de flow zat. Of je zegt dat je je eigen ritme hebt gevonden.
Je ademt. Praat. Loopt. En je bent je hiervan vaak niet bewust. Je denkt niet na bij elke adem, elk woord, elke stap.
Maar sta er eens bij stil. Alles om je heen versnelt zich, alles heeft een ritme. En vanuit stilstand ontdek je ook je eigen ritme. Je gedrag. Gewoonten. Ambities.
Stel je een percussie-ensemble voor waar jij een van de spelers bent.
Je speelt in de groove en luistert naar het geheel. Je gaat er in op. Je luistert ook naar je eigen ritme, je eigen geluid. Je zet je eigen accenten, kiest je eigen ruimte én laat ruimte voor de ander, je reageert op wat er gebeurt om je heen, je imiteert en varieert. Er ontstaat wrijving, plezier, spanning. Er ontstaat muziek.
Dat kan alleen als je je eigen ritme hebt gevonden binnen het grotere geheel.
Je publiek spitst de oren.