Authenticiteit. Hoe vaak hoor je het woord, lees je het of denk je dat het goed is jezelf authentiek te noemen?
Jezelf prijzen om je authenticiteit en uiting geven aan hoe je je vandaag voelt (even los van je echte vrienden) vind ik nogal waardeloos. Het is even veranderlijk als het Nederlandse weer. En wat heeft een ander er aan?
Net zo waardeloos vind ik het idee dat wordt verkondigd over kunstenaars die hun meest authentieke zelf zouden laten zien, hun diepste zelf uiten of doen aan zelfexpressie. Als je dan een keer down bent dan is kunst de uitgelezen kans om hier uiting aan te geven. Ik hoor die onzin al m’n hele leven in allerlei variaties. Een loodgieter zegt ook niet: “vandaag voel ik me iets minder, dus ik gooi er wat boosheid tegenaan vandaag”.
Authenticiteit wordt overgewaardeerd zegt schrijver en ondernemer Seth Godin. En ik ben het daar roerend mee eens. Verricht je werk niet met het idee van authenticiteit, maar met de gedachte van empathie. Verplaats je niet in jezelf maar in de ander. Dit is het alternatief dat Seth Godin voorstelt (bekijk hier het fragment):
Seth Godin zegt het ongeveer als volgt.
Mensen die geloven in het idee van authenticiteit veronderstellen dat ze er van uitgaan dat anderen om hen geven, er van uitgaan dat anderen geloven wat zij geloven, willen wat zij willen, weten wat zij weten.
Draai het om. Denk in empathie.
Praktische empathie is de genereuze daad om je te realiseren dat andere mensen niet weten wat jij weet, niet de behoeften hebben die jij hebt, niet geloven wat jij gelooft.
En te beseffen dat dit OK is.
Om vervolgens naar die ander te gaan en een verhaal te vertellen dat niet jouw kijk maar hun kijk op de wereld weerspiegelt.
Een verhaal op zo’n manier te vertellen dat de ander het kan gebruiken om zijn eigen weg te volgen. Dat is het hart van kunstenaarschap.