Op dit moment zit ik aan een tafeltje bij Greenleaf Guesthouse, samen met een groep Fransen die ik niet echt versta. Prima moment dus om hier even iets te schrijven. Net ontbijt besteld. Gisteren zijn we met een groep het Khao Yai National Park in geweest. We werden begeleid door een vriendelijke gids die zichzelf voorstelde als “Gun” (althans dit was dan alleen voor de uitspraak). 
Waar ik al mijn hele leven als de dood voor ben zijn slangen, ze zijn glad, snel, onverwacht, sommige zijn dodelijk enzo. Ik heb ze nog nooit in het wild gezien, behalve een paar kleintjes (en vaak dooie aan de kant van de weg) in Amerika. Misschien verklaart dat mijn angst. Maar sinds vanochtend is alles anders. Ik stond gisteren op 2 meter afstand van een heuse python en even later liet ik mij graag een rivier over lokken voor een andere.
Halverwege de dag werd de gids getipt dat er een python was gesignaleerd. Toen wij arriveerden was de python er nog (inclusief een hele horde mensen met camera’s). Hierbij eigen verslag! Je moet misschien even iets langer kijken naar de foto.
Als wij even aan het uitrusten waren, bleef onze gids gewoon verder op de uitkijk. Dan kwam ze terug met een foto van wat ze had gezien. Opnieuw een slang. Wij erheen. Verbazingwekkend hoe ze alles ontdekte (je moet heel wat zintuigen aan hebben staan en ook weten waar je moet kijken). Deze kleine (maar giftige) slang lag te rusten op een tak boven een riviertje. 
Onzichtbaar van een afstand. Niets aan de hand als je niet te dichtbij komt.
Vandaag ga ik verder naar Khorat en reis dan verder naar het noord-oosten. De temperatuur hier is beter dan in Bangkok en Ayutthaya, die lag rond de 31 graden. Hier is het iets “Hollandser”, nu vroeg in de ochtend (tegen 8-en) zo’n 20 graden 🙂