Enkele jaren geleden maakte ik er een vaste gewoonte van de dictafoon op m’n iPhone te gebruiken om ideeen in te spreken. Deze eenvoudige app zit op elke iPhone en heb je altijd bij je. En ik ontdekte dat het één van de meest waardevolle apps is die ook echt iets voor je kan betekenen als het gaat over creativiteit.
Het is geen revolutionair idee en zelfs heel simpel. Je kent het vast dat je een idee te binnen schiet en het op dat moment even zo helder lijkt. Het is dan verleidelijk te denken dat je het wel onthoudt, terwijl je je even later beseft dat je niet meer weet wat je precies dacht. Andere dingen kwamen er tussendoor, een mailbericht of een bericht in de groepsapp waar je net voor was uitgenodigd. Daarnaast komen deze ideeen meestal niet op geplande momenten waar je pen en papier bij de hand hebt. Ik krijg ze vaak als mijn geest even de ruimte krijgt zich te ontspannen, zoals op de fiets, onder de douche, lopend, tussen de bedrijven door of van huis naar werk.
Het hoeven geen briljante ideeen te zijn, vaak zijn het gedachten en ideeen die komen opborrelen. Ik heb geleerd deze stemmetjes meer de ruimte te geven en ze niet te laten overstemmen door andere opdringerige stemmetjes. Ik spreek ze dus in op m’n iPhone en later – meestal de volgende ochtend – beluister ik ze en schrijf ze op.
Juist door er een gewoonte van te maken en het regelmatig te doen kun je er ook even later weer op terugvallen. Rond de tijd dat ik er mee begon had ik het artikel The Spark File van schrijver Steven Johnson gelezen die de creatieve voordelen van ideeenlijstjes laat zien, namelijk dat je jezelf achteraf vaak realiseert dat er al een heel aantal ideeen werkelijkheid zijn geworden. Het is de gewoonte die je acties beinvloeden.
En ook als het niet meteen leidt tot acties, dan nog heb je het voordeel van de strategie van het monitoren zoals schrijver Gretchen Rubin het beschijft. Aandachtig zijn is het begin van iedere verandering.