Sinds afgelopen dinsdag ben ik weer in Amsterdam. Het is wennen weer op m’n eigen plek te zijn. De ervaringen uit het verre Thailand zijn weliswaar meegereisd in de vorm van foto’s, herinneringen, verhalen en inzichten, maar het duurt nog even voordat deze ervaringen een plek hebben gevonden.
Het was een rijke ervaring en als ik een paar highlights eruit haal dan zijn dat de volgende:

- Wat meteen een indruk op me maakte was het geduld, de rust en mindfulness van de Thai. Op straat zag ik dat overal en misschien wel het meest bij alle eetkraampjes. Met geduld en aandacht wordt eten bereid. Het is inspirerend en aanstekelijk. Het is bijna als een geheim waarvan je het fijne wilt weten. Op m’n terugreis las ik een boek van de Dalai Lama en daarin wordt het geheim prijsgegeven: de Thai combineert elke activiteit met meditatie (mindfulness).

- Wat me inspireerde waren de rituelen die de Thai er op nahoudt. Rond tempels zijn er natuurlijk veel rituelen en ceremonieën, maar ook in de alledaagse omgang zoals de bekende glimlach (?) en de wâi-groet (?) als respectvolle begroeting. De heilige bodhiboom waarvan je een exemplaar ziet bij vrijwel elke boeddhistische tempel is ook ondergedompeld in rituelen: de stam die is omwikkeld met een doek, stokken die als een steun dienen voor de takken, boeddhabeeldjes en andere giften. Je kunt niet om een bodhiboom heen. Een snelweg in Thailand moet wijken voor deze heilige boom, die wordt er netjes om heen gelegd.
-
De Wat Arun (Wat = tempel) in Bangkok. De meeste tempels worden met donaties uitgebreid en onderhouden. Een zichtbare vorm van de generositeit van de Thai. Generositeit en respect zijn diep verankerd in de Thaise cultuur. Met mijn Calvinistische achtergrond was dat zacht gezegd even wennen. Denken dat achter elk geven wel iets moet zitten (verwachten ze straks niet iets terug van mij?) is diep verankerd. Maar al snel leerde ik dat dit mijn eigen aannames waren. Ik leerde volmondig ja te zeggen op spontane vragen om een stukje mee te rijden, samen te ontbijten, aan te schuiven bij eten. En het geldt ook andersom. Waar geven een gedeelde waarde is, is ontvangen dat ook. Een gift wordt sneller geaccepteerd. Hoe zich die generositeit en respect terug laat zien in Thailand zijn bijvoorbeeld de enorme tempels. De meeste daarvan worden puur op donaties gebouwd en onderhouden. En als je ziet wat voor een paleizen dat zijn dan kun je daarin de rijkdom zien van generositeit.