Nieuwsgierigheid is één van mijn drijfveren. Misschien niet een nieuwsgierigheid naar alles, maar wel naar veel en vooral naar verdieping. Het geeft me de brandstof om vooruit te kunnen. En nieuwsgierigheid kan niet zonder focus. Des te meer focus ik kan opbrengen des te meer leer ik en des te meer voldoening iets mij geeft.

Nieuwsgierigheid kun je oefenen. Eén van de grootmeesters in obsessieve focus is Leonardo da Vinci. Niet omdat hij zich slechts met één ding bezig hield (in tegendeel zelfs), maar omdat hij feilloos observeerde. Hij observeerde hoe water stroomt, hoe rook zich beweegt in de lucht of hoe de tong van een specht eruit ziet (mocht je, zoals ik, af en toe denken een tikkeltje obsessief te zijn ...). En hij deed dat door een hele rits vragen in z'n dagboek op te schrijven. Dat hielp zijn verbeelding. Vervolgens schetste hij hoe de tong van een specht er dan uit zou moeten zien. De vraagkracht die Da Vinci gebruikt in zijn dagboek omschrijft Thomas Oppeng in dit mooie artikel als iets dat iedereen kan.

Vooraf vragen stellen is een simpele maar heel effectieve manier om je geest in de open stand te zetten.

Het ritueel dat je daarbij kunt gebruiken wordt in dit artikel uitgelegd (en beschreven door choreograaf Twyla Tharp in The Creative Habit):

• Voordat je verf aanbrengt op je penseel of met je vingers het toetsenbord aanraakt, schrijf je 20 vragen op over het door jou gekozen onderwerp.
• Beantwoord deze vragen dan één voor één.
• Stel je wilt een landschap schilderen. Uit welke richting komt het licht? Welke bomen komen oorspronkelijk uit het gebied? Hoeveel lucht kun je zien? Waait de wind? Wat is de overheersende kleur? Waarom ben je daar?

Des te meer je weet, des te gemakkelijker is het om je verbeelding aan het werk te zetten.