Waarom niet morgen?

Eén van de onderwerpen waar ik al een tijdje over wil schrijven – maar het is er met een terloopse uitzondering nog niet van gekomen – is uitstelgedrag, oftewel (in het Engels) “procrastination”.

Ik stelde het toepasselijk uit. Totdat ik een artikel in m’n inbox kreeg getiteld Why procrastinators procrastinate, omdat ik mij eerder geabonneerd had op de nieuwsbrief van Wait but Why (de blog van Tim Urban). Eerder schreef ik terloops over strategisch uitstelgedrag, zoals Adam Grant het beschrijft in zijn boek Originals (en zoals hij uitlegt in deze TED-lezing).

Uitstelgedrag zien als een creatieve strategie (zoals Adam Grant doet) is veel voor te zeggen, maar waar de meesten (waaronder ik) mee te maken hebben is het soort uitstelgedrag zoals filmmaker en kunstenaar Lev Yilmaz het eens illustreerde in zijn prachtige serie Tales of Mere Existence:

“Waarom niet morgen?” verder lezen

“Douche Psychique”

Gisterochtend luisterde ik naar een podcast met Thomas D’Ansembourg (psychotherapeut en schrijver) waarin hij onder meer de principes van Geweldloze Communicatie uitlegt.

Hij legt uit hoe belangrijk het is om de overgang van werk naar thuis bewust te maken en niet van het ene in het andere te vallen. Want de emoties, de teleurstellingen en angstgevoelens die werk met zich kunnen meebrengen kunnen zich negatief uiten in onze relaties (partner, vrienden, kinderen).

D’Ansembourg spreekt over een “Douche Psychique” (of “Psychic Shower”) als een soort van mentale zelfreiniging. ““Douche Psychique”” verder lezen

Big Magic (2)

Een kind kan hele verhalen verzinnen waarin het zelf ook nog eens een (hoofd)rol speelt. De creativiteit en fantasie lijkt onbegrensd.

Picasso zei: ‘Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.’

Het koesteren van creativiteit, verwondering en magie is niet vanzelfsprekend. Ik moet denken aan de immens veelbekeken TED-lezing van Ken Robinson (Do schools kill creativity?). Leren we af om creatief te zijn? “Big Magic (2)” verder lezen